বহু পিতৃ-মাতৃয়ে সন্তানৰ অবাধ্য আচৰণৰ বাবে হতাশাত ভুগিছে। বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে শিশুৱে নুশুনা, অত্যধিক জোৰ দেখুৱাব নোৱাৰা, চিঞৰ বা অবাধ্য আচৰণ কৰাৰ কিছুমান কাৰণ আছে। এনে পৰিস্থিতিত ধৈৰ্য্য হেৰুৱাব নোৱাৰাকৈ শিশুৰ লগত যোগাযোগ বঢ়াব লাগে। শিশুটিয়ে কিয় এনে আচৰণ কৰিছে বুজিব। কেতিয়াবা শাসন কৰিলে পৰিস্থিতি আৰু বেয়া হ’ব পাৰে। শিশুৱে কিয় অবাধ্য আচৰণ কৰিব পাৰে সেই বিষয়ে জানি লওক।
১. শিশু স্বাভাৱিকতে চঞ্চল। ফলত তেওঁলোকে অতি সহজেই মনোযোগ হেৰুৱাই পেলায়। বহু সময়ত মাক-দেউতাকৰ নিৰ্দেশ পালন কৰিব নোৱাৰে। দেখা যায় যে তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ কথা নুশুনাকৈ একে কাম কৰি আছে বা আন কোনো কামত ব্যস্ত হৈ আছে।
২. অত্যধিক স্ক্ৰীণ টাইমৰ ফলত শিশুও অবাধ্য হ’ব পাৰে।
৩. বয়সৰ তুলনাত পিতৃ-মাতৃৰ নিৰ্দেশনা কঠোৰ হ’লে তেওঁলোকে মানি ল’ব নোৱাৰে।
৪. কেতিয়াবা শিশুৱে স্বতন্ত্ৰভাৱে কাম কৰিব বিচাৰে। ফলত তেওঁ বয়োজ্যেষ্ঠসকলৰ নিৰ্দেশ বা আদেশ পালন কৰিব নিবিচাৰে।
৫. শিশুৱে যদি অনুভৱ কৰে যে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ মনোযোগৰ অভাৱ, তেন্তে তেওঁ মনোযোগৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হ’বলৈ অবাধ্যতাৰে কাম কৰিব পাৰে।
৬. উদ্বেগ বা মানসিক চাপৰ বাবেও শিশুৱে অবাধ্য আচৰণ কৰিব পাৰে।
৭. অনবৰতে শিশুটিক দোষাৰোপ কৰা বা বকাবকি কৰাটোৱে শিশুটিক জেদী কৰি তুলিব পাৰে।
৮. এটা নিৰ্দিষ্ট বয়সৰ বা শিশু অৱস্থাৰ শিশুৱে অশালীন আচৰণ কৰিব পাৰে। ডাঙৰ হোৱাৰ স্বাভাৱিক অংশ।